Methode Koppejan

In Nederland werd voor zettingsberekeningen vaak de methode Koppejan gehanteerd. Deze methode is in het buitenland echter nauwelijks bekend. Met de introductie van de isotache modellen (paragraaf 5.3.3) kan de methode Koppejan als verouderd worden beschouwd. Wel is met de methode in de Nederlandse praktijk veel ervaring opgedaan waardoor de methode nog wordt toegepast. Aandachtspunten voor het gebruik van de methode zijn beschreven in paragraaf 5.3.2.2. De methode combineert de theorie van Terzaghi voor primaire zetting met de theorie van Keverling Buisman voor seculaire zetting. De theorie van Terzaghi is voor het eerst gepubliceerd in , de theorie van Keverling Buisman in . De methode Koppejan is voor het eerst beschreven in . Een goede beschrijving van het model is onder meer te vinden in .

De methode Koppejan is een ééndimensionaal model waarbij de primaire zettingen worden berekend volgens een semi-elastische benadering. Uitgaande van de grondspanningen kan men laagsgewijs de vervormingen berekenen. Door de grond opgebouwd te denken uit laagjes en voor elk laagje de samendrukking te berekenen, wordt de totale zetting van het maaiveld bepaald. Op die manier kan rekening worden gehouden met de gelaagde opbouw van de grond, de met de diepte toenemende stijfheid van de grond (indien van toepassing) en de spanningsspreiding.

In de methode Koppejan is de kruip niet alleen een functie van tijd, maar ook van spanning. In andere grondmodellen wordt de kruip onafhankelijk van de spanning verondersteld. In navolging van Keverling Buisman wordt de kruip, die wordt berekend met de theorie van Keverling Buisman, seculaire samendrukking genoemd. De kruip uit de andere methoden wordt secundaire samendrukking genoemd.

De wiskundige formulering van het model is gegeven door vergelijking 5.3.2.