Partiele factoren eindsituatie

Door Rijkswaterstaat en ProRail zijn veranderlijke belastingen gegeven, die voor grondconstructies voor rijkswegen en spoorlijnen moeten worden aangehouden.

In Eurocode EN1990 worden de belastingfactoren voor de uiterste grenstoestand weergegeven. Voor grondconstructies is in het algemeen Groep C van de belastingfactoren van belang. Dit betreft voor Gevolgklasse CC2 en een referentieperiode van 50 jaar:

De belastingfactor voor veranderlijke belasting is afhankelijk van de Gevolgklasse. Deze bedraagt 1,17 (= 0,9 × 1,3) voor CC1 en 1,43 (= 1,1 × 1,3) voor CC3.

Daarnaast kunnen buitengewone belastingen, accidental loads, een rol spelen. Voorbeelden van buitengewone belastingen zijn aanrijding van een vrachtwagen, aanvaring of aardbeving, . De belastingfactor voor buitengewone belastingen is 1,0, waarbij de factor op permanente belasting eveneens gelijk is aan 1,0. Voor de veranderlijke belasting, bijvoorbeeld verkeersbelasting, wordt bij de verificatie van de buitengewone belasting gerekend met de karakteristieke waarde. Hiervoor wordt verwezen naar Eurocode EN1990.

Bij grondconstructies is een belastingfactor op eigengewicht groter dan 1,0 niet mogelijk, doordat het eigen gewicht bij bijvoorbeeld een talud aan twee kanten meewerkt:

Voor grondconstructies wordt het verschil in Gevolgklassen uitgedrukt in partiële materiaalfactoren. Daarom zijn er 3 sets van materiaalfactoren, voor CC1, CC2 en CC3.

Onderstaande tabel (tabel 2.2.2) bevat de partiële factoren voor grondparameters volgens NEN-EN 1997-1 Nationale Bijlage(), voor een referentieperiode van 50 jaar, gelijk aan de beoogde levensduur. Deze factoren hebben betrekking op de eindsituatie na voltooiing van het bouwwerk voor nieuwbouw. Voor de beoordeling van bestaande bouwwerken (of verbouw) zijn lagere factoren van toepassing, zoals geadresseerd NEN 8707 ().

Bij gebruik van het SHANSEP model kunnen de materiaalfactoren voor gedraineerde sterkteparameters worden toegepast op de berekende schuifsterkte, specifiek de materiaalfactoren voor de hoek van inwendige wrijving als de doorgaans dominante parameters. Ondanks dat een ongedraineerde schuifsterkte wordt bepaald gaat het bij SHANSEP om een model dat werkt met effectieve spanningen, en dat daarmee vergelijkbare onzekerheden kent als Mohr-Coulomb. In EN1997, de internationale versie van Eurocode 7, wordt overigens geen onderscheid gemaakt tussen de materiaalfactoren op tanΦ’ en c’.

Deze materiaalfactoren zijn tot stand gekomen in de jaren negentig door een probabilistische analyse en door expert-judgment.

Voor bestaande bouw is de vereiste betrouwbaarheid lager dan voor nieuwbouw. Dit vertaalt zich naar lagere belastingfactoren en materiaalfactoren, zoals weergegeven in tabel 2.2.3, zie ook NEN8707(). Analoog aan de materiaalfactoren voor nieuwbouw zijn de materiaalfactoren voor gebruik van het SHANSEP model gelijkgesteld aan de factoren voor tan Φ’.

^a Deze waarden mogen alleen zijn toegepast bij bouwwerken waarvoor een omgevingsvergunning voor het bouwen is verleend onder Bouwbesluit 2003 of daarvoor.

Voor de toetsing van de Uiterste Grenstoestand moet de rekenwaarde van de grondwaterstand worden aangenomen. Bij ophogingen is de grondwaterstand doorgaans geen dominante parameter en kan een matig conservatieve waarde worden gekozen met overschrijdingskansen zoals gegeven bij de combinatie waarden in tabel 2.2.4. De rekenwaarden kunnen zowel worden bepaald op basis van “engineering judgement”, of alternatief door middel van statistische analyse. In beide gevallen gelden de over- of onderschrijdingskansen in tabel 2.2.4 als streefwaarden, afhankelijk van de Gevolgklasse.