Relatieve dichtheid, Dr

De relatieve dichtheid geeft een indicatie van het actuele poriëngetal, ten opzichte de maximale en minimale waarde van het poriëngetal. De relatieve dichtheid kan als input worden gebruikt bij diverse beoordelingen van het optreden van faalmechanismen zoals (statische) verweking. De relatieve dichtheid is gedefinieerd als:

Het minimum en maximum poriëngetal is als volgt gedefinieerd:

Bepaling op basis van classificatie

Indien de porositeit of het poriëngetal bekend zijn, kan de waarde voor de relatieve dichtheid afgeschat worden aan de hand van de minimale en maximale waarden. Voor niet-cohesieve gronden kan de relatieve dichtheid worden afgeschat aan de hand van de pakking. Dit geschiedt volgens de waarden van tabel 4.2.24.

Bepaling met behulp van correlatie

Er bestaan diverse correlaties die een indicatie van de relatieve dichtheid geven op basis van de conusweerstand. In wordt een uitgebreide beschrijving gegeven van correlaties en de eigenschappen van deze correlaties. Onderstaande tabellen geven correlaties met de conusweerstand weer.

Bepaling door middel van directe meting

Directe bepaling van het minimum en het maximum poriëngetal geschiedt volgens standaard laboratoriumproeven waarbij het poriëngetal wordt bepaald. Voor de directe meting van het poriëngetal wordt verwezen naar (paragraaf 4.2.4). Deze definities van het minimum en het maximum poriëngetal zijn gegeven in (tabel 4.2.23).

Een methode voor het bepalen van en staat beschreven in respectievelijk ASTM D4253, en ASTM D4254, . De methode bestaat globaal uit het vullen van een cilinder met zand met een bekend gewicht op een zo vast en los mogelijke manier. Verschillende laboratoria kunnen verschillende methoden hanteren. In wordt een alternatieve methode beschreven en wordt aanvullende informatie gegeven over de bepaling en de invloed van fijne deeltjes op de bepaling.