Onderzoeksfase

Op basis van de eisen en wensen (en grenzen) die in de initiatieffase zijn verzameld, kenmerkt de onderzoeksfase zich door het uitvoeren van verschillende onderzoeken. Zo worden er haalbaarheidsstudies, variantenstudies en bodemonderzoeken (zoals geotechnisch onderzoek, onderzoek naar verontreinigde grond) uitgevoerd. Ook worden projectspecifieke eigenschappen in beeld gebracht, bijvoorbeeld of het projectgebied een water of waterkering bevat.

De onderzoeksfase resulteert uiteindelijk in een projectdefinitie en het opstellen van het programma van eisen, waarin opgenomen: de randvoorwaarden, functionele eisen, operationele eisen en een referentieontwerp met ontwerprichtingen en -beperkingen.

In deze fase wordt een oriëntatieverzoek gedaan om gebiedsinformatie te verkrijgen.
De gebiedsinformatie geeft inzicht over de theoretische ligging en relevante eigenschappen van kabels en leidingen en dient als basis voor het maken van een risico-inventarisatie.

Wie gebiedsinformatie heeft ontvangen, mag erop vertrouwen dat deze juist is. Wel moet de ontvanger de verkregen gebiedsinformatie beoordelen, zie kennisthema Beoordelen gebiedsinformatie. De beoordelaar van de gebiedsinformatie neemt contact op met de netbeheerder bij onduidelijkheden, twijfels of aanwijzingen over onjuistheden of onvolledigheden. De netbeheerder heeft bij de hulpvraag een actieve houding en reageert binnen een redelijke termijn.

Na de beoordeling van de gebiedsinformatie wordt een risico-inventarisatie gemaakt van alle grondroeringen. Hierin worden mogelijke conflicten tussen kabels en leidingen en de grondroeringen van het project in beeld gebracht en voorzien van een of meer mogelijke beheersmaatregelen.
Houdt bij de risico-inventarisatie rekening met gebiedspecifieke kenmerken die invloed kunnen hebben op de ligging van de kabels en leidingen of de te kiezen beheersmaatregel. Bijvoorbeeld:

• bij een water heeft de bodemgesteldheid invloed op de ligging van een kabel of leiding door bijvoorbeeld afschuiving, erosie en opdrijven;
• profielgegevens kunnen leiden tot interpretatieverschillen. Zo is de waterbodem niet altijd hetzelfde gedefinieerd: volgens sommigen begint deze bij de vaste grond, volgens anderen bij de losse (aangeslibde) grond. In het verleden werden kruisende kabels en leidingen (zeker aansluitleidingen) vaak op de toenmalige bodem van het water gelegd.

Enkele voorbeelden van beheersmaatregelen zijn: inpassen in het ontwerp; het (tijdelijk) verleggen van een kabel of leiding; het tijdelijk spanningsloos of drukloos laten maken van een kabel of leiding; het bepalen van een alternatieve uitvoeringswijze of het beschermen van de kabel of leiding.

Bij de uitwerking van de risico-inventarisatie kan extra informatie worden opgevraagd bij de netbeheerder over de kabel en leidingnetwerken en de belangen. Enkele voorbeelden:

• Is er sprake van buiten gebruik zijnde of functieloze kabels en leidingen en zo ja, mogen deze worden verwijderd?
• Welke diameter van de leiding of het kabelbed moet worden gehanteerd als deze niet in de gebiedsinformatie is weergegeven?
• Is er een indicatie van de diepteligging (Z-waarde) van de kabel of leiding, in het bijzonder bij informatie over zinkers, boringen, enzovoort?
• Welke toekomstige ontwikkelingen zijn er die van invloed kunnen zijn op het project of op de ligging van kabels en leidingen?

Het uitwisselen van extra informatie kan in verschillende vormen, één daarvan is een bijeenkomst. De netbeheerder heeft een actieve houding en reageert binnen een redelijke termijn op verzoeken om informatie of een bijeenkomst. Aanbevolen wordt om informatievragen zo veel mogelijk te bundelen en de gemaakte afspraken vast te leggen (inclusief een akkoord op die verslaglegging).

• een risico-inventarisatie met mogelijke beheersmaatregelen;
• de eisen en voorwaarden uit de Eis-voorzorgsmaatregel, die netbeheerders stellen ten aanzien van het voorkomen van graafschade aan kabels en leidingen;
• vastgelegde afspraken tussen partijen voortkomend uit overleg.