Van parkeerkencijfer naar parkeernorm - de toelichting

In dit hoofdstuk gaat in op het vertalen van (beleids)doelen en randvoorwaarden naar parkeernormen. Hierbij zijn er twee aspecten om rekening mee te houden. Aan de ene kant is er een formele en juridische kant: een parkeernorm heeft een bepaalde status nadat deze is vastgesteld en een gemeente kan daar niet zomaar van afwijken. Aan de andere kant is er een inhoudelijke en beleidsmatige kant: de parkeernorm moet bijdragen aan het behalen van gemeentelijke doelstellingen op het gebied van bereikbaarheid, ruimtelijke kwaliteit, milieu, duurzaamheid en woningbouw.

Parkeerkencijfers zijn bedoeld om globaal uit te kunnen rekenen hoeveel parkeerplaatsen nodig zijn bij nieuw te bouwen woningen of andere voorzieningen. Deze kencijfers zijn gebaseerd op een analyse van recente ontwikkelingen voor autobezit en autogebruik. Een gemeente stelt parkeernormen op om te zorgen dat in een nieuwbouwproject (of her- of verbouwproject) rekening wordt gehouden met voldoende parkeerruimte of dat er niet te veel parkeerruimte komt. Daarbij is het aan de gemeente om te bepalen wat ‘voldoende’ is. Zij kan in het eigen beleid bijvoorbeeld kiezen voor een minimumnorm (er moeten ten minste twee parkeerplaatsen per woning zijn) of een maximumnorm (er mag niet meer dan één parkeerplaats per woning zijn). Het gebruik van een minimumnorm heeft vaak als doel om geen extra parkeeroverlast in de wijk te creëren; het gebruik van een maximumnorm heeft vaak als doel om het autoverkeer van en naar een gebied, of het ruimtegebruik van geparkeerde auto's, te beperken.

Parkeerkencijfers kunnen helpen om een goede en zinvolle parkeernorm te maken, die aansluit op de lokale situatie. Hoewel de kencijfers een goed startpunt zijn om een eigen norm op te stellen, is het raadzaam om zo veel mogelijk lokale kennis in de normen te verwerken. Het CBS beschikt over gedetailleerde informatie op lokaal niveau over autobezit en autogebruik.