ASVV-benaderingswijze

Sinds 1997 wordt in Nederland gewerkt met een indeling van wegen op basis van de duurzaamveiliggedachte. Hierin zijn drie wegcategorieën onderscheiden: erftoegangswegen, gebiedsontsluitingswegen en stroomwegen.
Gezien hun karakter (functie en vormgeving) zullen stroomwegen niet of nauwelijks binnen de bebouwde kom voorkomen. Daarom komt deze categorie slechts zijdelings aan bod in de ASVV.

Sinds 2012 is met het beschrijven van de Basiskenmerken wegontwerp in de ASVV rekening gehouden met de invloed van de omgeving op de inrichting van het wegennet binnen de bebouwde kom. Later zijn hier de Basiskenmerken kruispunten en rotondes aan toegevoegd. Zodoende vormen de basiskenmerken wegontwerp de verbindende schakel tussen de wegcategorisering enerzijds (hoofdstuk 8) en de uiteindelijke uitwerking van het wegontwerp anderzijds (hoofdstukken 10, 11 en 12). De ASVV speelt daarmee in op de zoektocht van wegbeheerders naar een weginrichting waarbij rekening is gehouden met alle relevante verkeers- en omgevingsinvloeden.

Aan de ASVV zijn duurzaamheids- en milieuaspecten in het verkeer in de keten van beleid tot beheer toegevoegd. Te denken valt aan beleid op het gebied van verkeersmanagement, aan maatregelen op het gebied van de klimaatadaptatie, en aan voorzieningen voor elektrische fietsen en auto’s. Daarnaast is waar mogelijk aangegeven hoe met kleine aanpassingen de inrichting van de weg en de directe omgeving een bijdrage kan leveren aan het verminderen van de overlast door klimaatveranderingen.

Waar relevant is wet- en regelgeving geactualiseerd. Er wordt onder meer ingegaan op milieuzonering en op de toekomstige Omgevingswetgeving. Ook zijn de juridische grondslagen voor bepaalde voorzieningen of maatregelen beschreven.

In hoofdstuk 10 'Hulpmiddelen bij het ontwerp' zijn diverse selectiesystemen opgenomen. Zij geven ideeën voor een aantal mogelijke oplossingen voor een verkeersprobleem en informatie over nuttige oplossingen voor een verantwoord wegontwerp. De selectiesystemen hebben vaak de vorm van een keuzeboom of zoekschema die naar de verwijsbladen leidt.

De verwijsbladen zijn zodanig ingericht en ingepast in het geheel, dat ze vrijwel automatisch naar de best passende oplossingen leiden. Er is wel alle vrijheid om binnen de speelruimte die overblijft, de juiste keuze te maken. Daardoor zijn de bijzondere, lokale kenmerken van net dat ene specifieke probleem mee te wegen ('maatwerk'). De verwijsbladen leiden op hun beurt naar de voorzieningenbladen die in dat specifieke geval geschikte oplossingen zijn

De volgende stap in de systematiek is zelf een keuze te maken uit de aangereikte oplossingsmogelijkheden. De voorzieningenbladen (in hoofdstuk 11 en volgende) geven zo goed mogelijk informatie over de positieve en de negatieve aspecten van elke mogelijke oplossing.

Bij veel oplossingen komen maten, snelheden en intensiteiten te pas. De vermelde waarden kunnen vanuit een zuiver verkeerstechnisch gezichtspunt als optimaal worden aangemerkt. Bij een aantal grootheden staat de maatvoering met marges. Dat is gedaan om binnen de grenzen van de eigen bevoegdheden, en gezien de relatie met andere vakgebieden en andere belangen, zelf afwegingen te kunnen maken. De marges bieden de mogelijkheid om onder invloed van andere argumenten dan verkeerskundige, af te wijken van de verkeerstechnisch optimale waarden. Om bij die beslissing behulpzaam te zijn, is in voorkomende gevallen aangegeven waarop de optimale waarde is gebaseerd en welke gevolgen het afwijken daarvan heeft.

Uit het voorafgaande is op te maken dat de ASVV niet te sterk moeten worden gezien als een 'receptenboek'. Het zwaartepunt ligt bij het verstrekken van zo veel mogelijk informatie over de afzonderlijke elementen die voor het ontwerp kunnen worden gebruikt. De samenstelling van het totale ontwerp is aan de gebruiker. Deze benadering biedt vooral voordelen bij bestaande situaties; daarin staan vaak allerlei beperkingen de toepassing van complete standaardoplossingen in de weg.

De vergaande opsplitsing in ontwerpelementen heeft wel als gevolg dat relatief veel verwijzingen zijn opgenomen naar andere paragrafen. Soms is gekozen voor een doublure in de tekst.