Materiaal

Toelichting bij tabel
Dit is een zeer globale beoordeling van de materialen.
In Nederland bestaat een privaatrechtelijk systeem van product- en procescertificatie van markeringsmaterialen en applicatieprocessen (KOMO-keurmerk of daaraan gelijkwaardig). Voordat een product een KOMO-keurmerk krijgt, vindt een uitgebreide toetsing van het product plaats in het laboratorium en op de weg, conform de Nationale Beoordelingsrichtlijn voor het KOMO-productcertificaat voor wegmarkeringsmaterialen (BRL9141) [16.8]. Deze BRL is opgesteld in overeenstemming met de vigerende Europese normen voor wegmarkeringsmaterialen.

Materiaalsoort: in de tabel zijn de meest gangbare materialen vermeld. Op het gebied van markeringsmaterialen zijn diverse ontwikkelingen gaande voor zowel materialen als applicatiemethoden. Voor andere dan de vermelde materialen blijven de door de wegbeheerder gestelde functionele kwaliteitseisen van kracht, conform NEN-EN 1463 en/of de Standaard RAW Bepalingen [16.9-16.11, 16.12].
Markeringsmaterialen kunnen voorzien zijn van een KOMO- of gelijkwaardig productcertificaat. Op deze certificaten staan de eigenschappen, dag- en nachtzichtbaarheid, stroefheid, kleur en de slijtageweerstand (T0-T2, P0-P6) vermeld.
Als niet-gecertificeerde producten worden toegepast, wordt aanbevolen dat de wegbeheerder gedurende de gebruiksperiode de functionele eigenschappen met metingen laat bepalen om de functionaliteit te kunnen handhaven.

Levensduur: de levensduur wordt ingeschat naar de bestandheid tegen een x-aantal overrollingen (roll-over classes) conform NEN-EN 1824 [16.13]. Hoe hoger de T-waarde voor tijdelijke markeringen of de P-waarde voor permanente markeringen, hoe hoger de te verwachten functionele levensduur. De in de tabel vermelde levensduur is gebaseerd op ervaringen uit het verleden en de toepassing van KOMO-gecertificeerde materialen.

Type-II-markeringen: zijn voornamelijk geschikt voor lengtemarkeringen, voor de overige markeringen zoals dwars-, symbool-, tekst- en vlakmarkeringen zijn deze minder geschikt. Type-II-markeringen zijn verkrijgbaar als volle belijning of als agglomeraatbelijning.

Stroefheid: als een type-II-markering bestaat uit een volle lijn, moet de stroefheid overeenkomen met de stroefheid voor een ‘normale’ streep, klasse S3, SRT ≥ 55 (NEN-EN 1436). Als bijvoorbeeld een agglomeraat- of spetterplastbelijning is toegepast, kan de stroefheid vrijwel niet gemeten worden. Aangenomen wordt dat deze minimaal kan voldoen aan klasse S1, SRT ≥ 45 (NEN-EN 1436).

Puntstukken: om bij het opvullen van puntstukken het gebruik van onnodig grote hoeveelheden markeringsmateriaal, zoals thermo- of koudplasten, te voorkomen, kunnen ze minder dik worden aangebracht dan de kantstrepen en de contourbelijning van het puntstuk. Bijkomend voordeel is dat een dunnere laag gemakkelijker te verwijderen is als het puntstuk verwijderd of verplaatst moet worden. Voor bijvoorbeeld het opvullen van het puntstuk zal bij de applicatie van thermoplasten een laagdikte van maximaal 1500 μm voldoende zijn. Als de opvulling van het puntstuk bestaat uit materiaal met ingemengde reflecterende middelen, kan overwogen worden het nastrooien met reflecterende middelen achterwege te laten.