Natuur

Bij de aanleg van wegen is het soms niet te voorkomen dat er effecten op de natuur optreden. Er is uitgebreide regelgeving over hoe om te gaan met dergelijke situaties. Van belang is een zorgvuldige afweging tussen het verkeersbelang en het natuurbelang. In de ruimtelijke procedure moet worden aangetoond dat er geen negatieve gevolgen zijn voor de natuur of dat er voldoende compenserende maatregelen worden genomen. De regelgeving over natuur maakt onderscheid in de bescherming van gebieden, soorten en bossen.

De Wet natuurbescherming bevat regels voor de bescherming van de biodiversiteit [4.38]. Tegelijkertijd hebben de provincies een grotere verantwoordelijkheid gekregen voor het natuurbeleid. Veel van de natuurwetgeving is gebaseerd op Europese regelgeving. De Omgevingswet gaat de Wet natuurbescherming voor een deel vervangen [4.21].

Bij gebieden gaat het om geografische gebieden die een beschermde status hebben. Nederland kent verschillende soorten beschermde natuurgebieden: Natuurnetwerk Nederland, Natura-2000-gebieden en Nationale Parken. Op provinciaal niveau kunnen er aanvullende regels zijn als uitwerking van de ecologische hoofdstructuur of provinciaal natuur- of landschapsbeleid. In het geval van ‘soorten’ gaat het om inheemse dieren en planten die een beschermde status hebben. De Wet natuurbescherming gaat uit van het principe ‘Nee, tenzij’. Dit betekent dat activiteiten met een nadelig effect voor beschermde soorten, zoals de aanleg van een weg, in principe verboden zijn.
Bosbescherming richt zich op de bescherming van bossen en houtopstanden. Daarbij gaat het om een meldingsplicht en herplantplicht. Op decentraal niveau zijn vaak aanvullende regels.

Om te bepalen of een bepaalde ruimtelijke ontwikkeling invloed heeft op beschermde gebieden, soorten en bossen, is het maken van een passende beoordeling verplicht. Hierin wordt diepgaand het effect op de natuur onderzocht en ingeschat of er een significant negatief effect ontstaat.