Kleur van de verharding
Kleur is een hulpmiddel waarmee de ontwerper iets duidelijk kan maken aan de weggebruikers. Rood is inmiddels de ‘landelijke norm’ voor fietspaden en fietsstroken, al ontbreekt hiervoor een wettelijke basis. In feite is iedere kleur toegestaan. Door het toepassen van een (rode) kleur wordt een fietsvoorziening beter herkenbaar en wordt de continuïteit van een doorgaande route ondersteund. Er wordt verondersteld dat dit een gunstig effect heeft op het fietscomfort (gebruiksgemak) en de verkeersveiligheid. Een en ander is echter niet eenduidig bevestigd in onderzoek [16, 17, 18, 19].
Aan het toepassen van kleur op wegvakken kleven ook nadelen. Hiervoor werd al genoemd dat door het aanduiden van fietsstroken de snelheid van het gemotoriseerd verkeer kan toenemen. Daarnaast kunnen de kleur en de markering van de gekanaliseerde ruimte de indruk wekken dat de nietgekleurde ruimte exclusief voor de auto is. En dat is niet per definitie het geval. Verder draagt de rode kleur, in tegenstelling tot kantstrepen, niet bij aan contrast tussen de verharding en de berm.
De zichtbaarheid van het verloop van het fietspad of de weg wordt niet ondersteund.
De zichtbaarheid van het verloop van het fietspad of de weg wordt niet ondersteund.
De duurzaamheid van de kleur hangt af van de wijze van aanbrengen (coating, slijtlaag of gekleurde asfaltlaag). De overgang tussen het rode asfalt van een fietsstrook en het zwarte asfalt van de rijbaan verdient speciale aandacht. Vaak treedt hier de eerste slijtage van het asfalt op. Vervolgens kan het asfalt steeds verder afbrokkelen, waarbij diepe langskuilen kunnen ontstaan. De oorzaak is bevriezing van vocht in de naad tussen beide asfaltmengsels. Deze moet daarom goed worden gesloten.
Voor het toepassen van een gekleurde verharding gelden de volgende aanbevelingen:
- Fietspaden langs wegen en fietsstroken worden in rood uitgevoerd; voor vrij getraceerde fietspaden is de rode kleur minder noodzakelijk.
- Om de voorrangssituatie te benadrukken, wordt een rode verharding van fietsstroken en fietspaden ter plaatse van een zijweg over het kruispuntsvlak doorgezet. Als fietsers geen voorrang hebben, zijn een doorlopende kleur en markering zeer ongewenst.
- Rode asfaltverharding kan over de gehele wegbreedte worden toegepast als de rol van de auto ondergeschikt is. Dit kan bijvoorbeeld het geval zijn bij een fietsstraat of bij een winkelerf waar alleen laad- en losverkeer komt.
- Op plaatsen waar twee hoofdfietsroutes uitwisselen, kan het gehele kruispuntsvlak in rood worden uitgevoerd (weefplateau).