Markeringsmateriaal

Markering is bedoeld om weggebruikers te geleiden en om verkeerssituaties te verduidelijken. Daarom is het essentieel dat markeringen goed gesitueerd, herkenbaar en zichtbaar zijn. Dit geldt in het bijzonder voor markeringen van fietsvoorzieningen: zij moeten duidelijk maken waar andere weggebruikers fietsers kunnen verwachten. Daarnaast zijn er markeringen die vooral een functie hebben voor de fietsers zelf: kantstrepen om het wegverloop te markeren en middenbelijning op tweerichtingenfietspaden om duidelijk te maken dat er fietsverkeer uit de tegenrichting kan worden verwacht.

Markeringen van thermoplastisch materiaal en van twee- of driecomponenten koudplast zijn het duurzaamst. Ze zijn onder alle omstandigheden goed zichtbaar, kleurvast en weinig gevoelig voor slijtage. Bij een nat wegdek zijn deze materialen voldoende stroef in rechtstanden; in bochten is de stroefheid van thermoplast echter kritisch.

Een nadeel is dat thermoplast circa 3,0 mm boven het verhardingsoppervlak uitsteekt. Dit leidt tot een verminderde vlakheid. Koudplast en sprayplast kunnen in een dikte van circa 1,5 mm worden uitgevoerd. Bij toepassing van thermoplast heeft het de voorkeur de markering zo aan te brengen dat fietsers deze in de regel kunnen vermijden. Hiertoe kan blokmarkering van thermoplast ter plaatse van kruispunten niet op, maar naast de fietsloper worden aangebracht. Vanwege de kritische stroefheid bij nat wegdek in bochten wordt dwarsmarkering (zoals voetgangersoversteekplaatsen) in bochten niet in thermoplast uitgevoerd. Lengtemarkering als een middenmarkering is wel mogelijk in thermoplast.

Bij aanleg zijn plastische materialen duurder dan wegenverf, maar in onderhoud zijn ze voordeliger. Zeker op kruispunten, waar markering relatief sterk aan slijtage onderhevig is, gaat de voorkeur uit naar thermoplast of koudplast. Bij toepassing op ondergronden als beton, klinkers en wat ouder, poreus asfalt is gebruik van een grondlaag (primer) aan te raden.

Geprofileerd markeringsmateriaal kan worden gebruikt om de scheiding tussen fietsstrook en rijbaan extra te accentueren en om paaltjes op het fietspad in te leiden.

In elementenbestratingen kunnen witte stenen als markering worden ingestraat. Nadeel hiervan is dat de zichtbaarheid minder is dan bij thermoplast en dat witte stenen gevoeliger zijn voor vervuiling. Vanwege onvoldoende vlakheid en stroefheid wordt het gebruik van wegdekreflectoren als permanente markering van fietsvoorzieningen afgeraden.